بهره وری دیگر یک فاکتور و مقوله فانتزی ،تبلیغاتی و یا آموزشی نیست. درحال حاضر یک الزام است بر بقاء و ماندگاری در عرصه شرکتهای خصوصی فعال در تمامی حوزه های تجارت و صنعت و بازرگانی و آموزشی وحتی بنگاه های سرمایه گذاری چون بانک و بیمه.
قصد بنده از نگارش این مقاله نه تئوری و آکادمیک ،بلکه تجربی و به قول استادان دانشگاهای MBA،بصورت مورد مطالعاتی یا همان case study است در این نوشتار قصد موشکافی و بررسی یک نکته کلیدی و مهم در معقوله بهره وری و بهینه سازی در فعالیت و ساختار شرکت های خصوصی هستم و آنهم نحوه سنجش تاثیر بهره وری است .
نتیجه بهره وری و بهینه سازی که اگر در یک شرکت چه در فرآیند تولید و چه در ساختار مدیریت و تصمیم گیری صورت گیرد، خود را در میزان سود سهام ودر یک کلام میزان رضایت سهام داران نشان می دهد .البته لازم به ذکر است که این میزان سنجش در شرکت های دولتی و سازمان های اجرایی دولتی و یا انجمن های غیر انتفاعی و یا حتی خیریه ها قطعا به گونه دیگری است و اساسا باید به نوع متفاوتی تعریف و سنجش گردد.
بنابراین در نظام مدیریتی شرکت های خصوصی هرگونه بهینه سازی امورجاریه و نحوه ارتباطات بخش های گوناگون ، با یکدیگر جهت ارتقاء بهره وری ، نتیجه خود را نخست در تسهیل امورجاریه ، سپس در افزایش تولید و آنگاه در کاهش هزینه های غیر ضرروری منعکس می کند اما تایید صحت انجام بهینه بهره وری خود را در سود سالیانه شرکت ودر نهایت در رضایت سهامداران متجلی خواهد نمود .
در انتها کوتاه سخن آنکه در شرایط اقتصاد امروز میهن عزیزمان ایران ، چنانچه سهامداران از بازدهی سودسهامشان به نسبت سرمایه گذاری به نرخ روز در مقایسه با سایر بازارهای موازی سرمایه آن روز لبخند برلب داشته باشند ، آن شرکت در ارتقای بهره وری موفق بوده است .
مدیر عامل شرکت فراماشین جهان گستر کامبیز کاظم پور
